تأثیر هشت هفته تمرین هوازی، بی هوازی و مقاومتی روی برخی از عوامل سیستم اندوکانابینوئید، سروتونین، بتااندورفین و BDNF در مردان جوان

مقدمه: یکی از رایجترین شرایط به چالشکشیدن دستگاه فیزیولوژیک انسان ورزش است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی، بیهوازی و مقاومتی روی برخی از عوامل سیستم اندوکانابینوئید، سروتونین، بتااندورفین و BDNF در مردان جوان بود. 13 سال( داوطلب که بطور منظم فعالیت بدنی نداشتند، به صورت تصادفی در چهار گروه هشت - روش کار: سی و دو مرد جوان ) 20 تایی تقسیم بندی گردیدند و به مدت هشت هفته به تمرینات ورزشی مختلف پرداختند. یک گروه برای تمرینات هوازی )تمرین 50 درصد حداکثر ضربان قلب 3 جلسه در هفته(، یک گروه برای تمرینات بی هوازی )تمرین دویدن با شدت - دویدن با شدت 44 12 بار تکرار میشدند و به مدت - 8 ایستگاه که 8 - حداکثر ضربان قلب، 3 جلسه در هفته(، گروهی برای تمرینات مقاومتی دایرهای ) 5 سه بار در هفته( و در نهایت یک گروه به عنوان کنترل انتخاب شدند. برای اندازه گیری عوامل سیستم اندوکانابینوئید، سروتونین، بتا اندورفین و BDNF 4/ از روش الایزا استفاده شد. دادهها با استفاده از روش آماری آنووا و آنکووا و تی وابسته درسطح معنیداری 40 تحلیل شدند. = 4/ یافتهها: دادهها نشان دادند که هشت هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معنی دار سروتونین ) 448 P( نسبت به گروه کنترل = 4/ و تمرین مقاومتی شد ) 43 P = 4/ ( شد. هشت هفته تمرین هوازی ) 440 P = 4/ ( و بی هوازی ) 41 P( منجر به افزایش معنی دار BDNF = 4/ شد. تمرینات هوازی، بی هوازی و مقاومتی اثر معنی داری روی آراشیدونیل گلیسرول ) 13 P = 4/ ( و بتااندورفین ) 70 P = 4/ ( نداشت. هشت هفته تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنیدار آناندامید نسبت به گروه کنترل شد ) 40 P(. میزان شادی در = 4/ هر سه گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت ) 47 P .) نتیجه گیری: نتایج افزایش میانجیهای مرتبط با شادی را نشان میدهد، در مورد تأثیر خاص ورزش طولانی مدت بر روی سیستم اندوکانابینوئید، نتیجهگیری قطعی دشوار است. بهنظر میرسد ورزش هوازی نسبت به سایر تمرینات موجب شادی بیشتر در آزمودنیها شده است.